Er zijn veel mensen die het verschrikkelijk vinden om te schrijven. Ze vinden zichzelf niet creatief genoeg, zijn van mening dat ze teveel fouten maken of besteden hun tijd simpelweg liever anders. Ik ben juist het tegenovergestelde. Al van jongs af aan was ik dol op schrijven, anderen op hun fouten wijzen (tot vervelens toe) en taalspelletjes. Ik ben zo verzot op taal dat ik er (na wat omzwervingen) mijn vak van gemaakt heb. Naast mijn ondernemerschap zet ik mij in bij diverse vrijwilligersorganisaties. Ik vind het erg belangrijk om mensen te kunnen helpen en kan daar van genieten. Ook werk ik een aantal uur in de week in loondienst.

Toen ik nog een lief, klein en schattig meisje was, werd ik door mijn ouders wel eens ‘Troel’ genoemd. Ik vond het verschrikkelijk. Vraag me daarom maar niet waarom ik in het begin van het digitale tijdperk voor koos om juist die naam als alternatieve naam te gebruiken. Inmiddels noemt iedereen mij Troel (ja, echt!) en is dat echt iets wat bij mij hoort. In 1977 was Troel een muppet in de Nederlandse versie van Sesamstraat. Er gaan verschillende verhalen rond over het snelle vertrek van de handpop, één daarvan gaat over het feit dat ze te stereotiep was en niet feministisch genoeg was. Ik durf hardop te zeggen dat ik niet die Troel ben. Ik ben wie ik ben en ik ben ook alles behalve een dertien-in-een-dozijnpersoon. In het Groot Woordenboek der Nederlandse Taal staat onder andere de betekenis ‘trut‘ als je zoekt op Troel. Van tijd tot tijd ben ik wél die Troel.